Umetnička galerija „Nadežda Petrović“ i Galerija RTS-a u utorak 27. decembra od 19 časova u Galeriji RTS-a priređuju izložbu „Nadežda Petrović – u susret obeležavanju 150 godina od rođenja“.
Dela predstavljena na ovoj izložbi okvirno ilustruju umetnički opus jedne od najpoznatijih srpskih slikarki.
Kroz njih su zastupljena dva perioda Nadeždinog slikarstva: Minhenski period i njegova prva faza, Srbijanski period i njegova prva faza i treća, koloristička faza, kao i dokumentarna priča o životu i stvaralaštvu Nadežde Petrović. Deo slika dolazi ljubaznošću Narodnog muzeja u Beogradu, a deo slika i postavka je baština Umetničke galerije „Nadežda Petrović“ u Čačku.
Autorke postavke u Galeriji RTS su istoričarke umetnosti Mirjana Racković i Dragana Božović, muzejske savetnice Umetničke galerije „Nadežda Petrović“.
Izložba će biti otvorena do 26. januara sledeće godine, svakog dana od 14 do 20 časova, vikendom od 10 do 15 časova.
NADEŽDA PETROVIĆ je rođena u Čačku, 11. oktobra 1873. godine, gde su njeni roditelji bili na učiteljskoj službi.
Zbog očevog posla i daljeg školovanja dece porodica se vratila u porodičnu kuću u Beogradu (1884). Nakon završetka Više ženske škole Nadežda postaje učiteljica crtanja uz uporedo pohađanje časova slikanja kod Đorđa Krstića i Kirila Kutlika. Ni Krstić ni Kutlik nisu ostavili mnogo traga na njena kasnija slikarska opredeljenja, ali je činjenica da je Krstić bio taj koji je ohrabrio da ode na umetničke studije u Minhen.
Uticaj likovnih pedagoga Antona Ažbea i Juliusa Ekstera, kao i umetničke klime zatečene u Minhenu (1898-1902), profilisali su njen slikarski put, pre svega otvorenost ka nemačkom ekspresionizmu, tako da i nakon povratka u Srbiju pasionirano slika u maniru energičnog ekspresioniste.
Radila je u školi, pisala o izložbama, događanjima u kulturi, politici, nastojeći da i na taj način doprinese napretku društva u celini. Nadeždin društveni aktivizam započinje učešćem u osnivanju humanitarne organizacije Kolo srpskih sestara (1903), i nošenjem pomoći u krajeve neoslobođene od otomanske okupacije.
Istovremeno, kreće i u velike poslove oko organizovanja Prve jugoslovenske umetničke izložbe (1904), i osnivanja prve likovne kolonije na Balkanu u Sićevu (1905). To je period njenog najplodnijeg stvaralaštva (srbijanska faza, 1903-1910) koji je iznedrio antologijska dela nastala direktno u prirodi – Žetva, Resnik, Prizrenka (Ciganka), Žena sa crvenim šalom, Kaluđer, Čobanin, Autoportret, Dereglije na Savi… Puna entuzijazma odlazi na studijski boravak u Pariz (1910), posećuje muzeje, salone i ateljee, izlaže na Salonu.
Želju da svoj umetnički život veže za Pariz raspršile su porodične tragedije i nastupajući ratovi. Tokom balkanskih i Prvog svetskog rata (1912-1915), Nadežda Petrović je dobrovoljna bolničarka. Negujući ranjenike, slikajući ruševine, oficire, šator vojne bolnice i brinući o obolelima od tifusa i sama obolevši umrla je 3. aprila 1915. godine u Vojnoj bolnici u Valjevu.
