Jedan od najpoznatijih srpskih pesnika dvadesetog veka, Branko V. Radičević, umro je 11. januara 2001. godine u Beogradu. Branko je rođen u Čačku, 14. maja 1925. godine, gde je i počeo da piše svoje prve pesme.
Završio je Gimnaziju u Čačku, a diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu. Bio je saradnik u mnogim književnim listovima i časopisima, uključujući i “Čačanski glas”. Pisao je pesme, pripovetke, knjige za decu i romane, a za svoju stvaralačku misiju krunisan je sa Sedmojulskom nagradom i najprestižnijom – Vukovom nagradom.
Gajio je veliku ljubav prema svom rodnom kraju kome je i posvetio svoje najlapše pesme. Svojim zalaganjem pokrenuo je najprepoznatljivije kulturne manifestacije grada Čačaka, poput “Disovog proleća” i “Dragačevskog Sabora trubača”.
Njegova najpoznatija dela su: “Smrt i ljubav”, “Sa Ovčara i Kablara”, “Grubići i nežnići”, “Pesme o majci”.