Na Ljubiću, kod spomenika Tanasku Rajiću, sutra će biti obeležen jubilej, dva veka od podizanja Drugog srpskog ustanka. Junacima iz našeg kraja koji su obeležili početak bune protiv Turaka, Tanasku Rajiću, Arseniju Lomi, Lazaru Mutapu, Miliću Drinčiću, Tomislavu Perišiću, ali i svim drugim herojima, sutra će biti odate vojne počasti na državnom nivou.
Centralna svečanost počinje u 11 sati, ali pre nje u 8 sati u crkvi Svetog kneza Lazara biće služena sveta arhijerejska liturgija.
Čačanski publicista i hroničar, Rodoljub Petrović, inače član Odbora za obeležavanje 200 godina od Boja na Ljubiću, kaže da je ovaj događaj izuzetno značajan za istoriju srpskog naroda, jer je njegov ishod predstavljao temelj nove srpske države.
– To je bila bitka za Čačak jer se u Čačku nalazila jaka turska posada. Na Ljubiću je bilo okupljeno oko 1.500 Srba pod komandom Jovana Obrenovića, brata knjaza Miloša, i Jovana Dimitrijevića – Dobrače. Tu je bio i Lazar Mutap, naš čuveni junak koji je rođen u obližnjoj Prislonici… Turci su na svojoj strani pojačali svoju posadu u Čačku i u trenutku bitke imali su oko 5.000 vojnika, dok je branilaca bilo trostruko manje. Do tog ključnog događaja dešava se više desetina oružanih okršaja između Srba i Turaka, uglavnom pored Morave, naspram čačanske crkve. Reka Morava je tada tekla jednim sasvim drugim tokom u odnosu na današnji, veoma blizu crkve, današnjom Lominom ulicom, dole prema železničkoj stanici i prema današnjoj fabrici Cer. Reka je bila granica na kojoj su se odvijali sukobi, a u jednom od njih je teško ranjen Lazar Mutap, koji je kasnije preminuo na Ljubiću. Nakon toga je došlo do posustajanja ustanika u borbi, međutim, na lice mesta je došao knjaz Miloš, ponovo organizovao Srbe, naredio da se iskopa nekoliko rovova koji su ustanike štitili od turske vatre, a istovremeno su okolo tih rovova postavili zasede. Te borbe su bile vrlo oštre i za to vreme izuzetno jake – priča Rodoljub Petrović. On dodaje da su se sukobi približili vrhuncu upravo početkom juna, pre ravno dva veka.
– Turci su 6. juna 1815. godine sa svojom konjicom prešli Moravu južno od Ljubića, tačnije u blizini Konjevića, kao i severno prema Trbušanima, i sa boka napali Srbe. U jednom momentu, mnogo nadmoćniji Turci, prodiru u Tanaskov šanac, u kome se on nalazio sa dva topa koji u tadašnje vreme bili izuzetno važno oružje. Tanasko je odbio da se povuče jer ga je knjaz Miloš lično zadužio za te topove, a on se tu žestoko suprotstavio Turcima i kako narodna pesma kaže „od sto rana od sto jatagana, pade Rajić junak od megdana – zaključuje Petrović.
